hep
söylerdim, heyecanı severim diye. hayatta hep kaybetmekten korktuğumda,
kazanacağımı hissettiğimde, hedefime yaklaştığımda içimde bir heyecan duydum.
bunun dışında bir buz adam olduğum söylenebilir. heyecanlanmam,
heyecanlanmayınca hayattan zevk almam ve genellikle olan da bu... zevksiz,
hayatı çok da zevk almadan yaşayan bir insanım. bu şekilde yaşamayı sevdiğimi
de söylemiyorum asla. biraz mecburiyetten...... neyse burası uzun mevzu.
neyse ki beni en çok heyecanlandıarn ve bana
zevk veren şeyi bulmuş gibiyim. her şeyin aşırısında olduğu gibi sporunda aşırı
olanını bana korku ve heyacanı birlikte sunanını sevdim. uzun zamandır aklımda
olan, ama çeşitli sebeplerle bugüne kadar yapamadığım bu işi yapınca şimdiye
kadar yapamadığım için üzüldüm, ama daha da geç kalmamış olduğum için açıkçası
çok sevindim. ha bi de neyden bahsediyorum değil mi? hahah ya tabi heyecandan
onu da unuttum. kaya tırmanışı. şimdi neyse ki bu işleri nasıl yapacağım hakkında
daha çok fikrim var. bu işi yapıcam, belki yalnız takılacam ama olsun; solo
tırmanış diye bir şey var. ben de bunu yapıcam. önümde başka heyecanlar da var.
kayak yapmayı, o hissi tatmayı çok istiyordum. onu yapan bi abiyle tanıştım bu
kaya tırmanışı eğitiminde. çok kolaymış aslında. o kadar da pahalı değilmiş.
sadece çok sık olursa sarsar. öğrenmesi mi? haha onu da o abimden rica ederim
artık. seneye bi ara o giderken ben de ona takılırım. bir düşer iki düşerim ama
onu da çözerim. hayattan zevk almanın yollarını bulmak lazım. ben bir yolunu
bulmuşum. neden bırakayım ki.....? sonra paraşüt ve planör eğitimleri var. tabi
bunlar için biraz daha zamana ihtiyaç var. zira o kadar da ucuz değil. ama
bunları yapmanın da bir yolu var. onu da bulmuşum bırakır mıyım? bakıcaz artık,
umarım umduklarıma ulaştığım bir hayatı yaşarım.
olur mu bilmiyorum ama ben olacağına
inanıyorum. inanmak istemek ve buna yönelik hareket etmek hedefe ulaşmanın ilk
basamağıdır bana göre. kimileri yarısı olduğunu söyler ama o hikaye. nerde
öyle, kara ver yarısını hallet; daha ne kadar ekmek yemen lazım o hedefe
ulaşmak için.... her neyse ben ilk adımı attım umarım gerisi de gelir. ben öyle
olacağına inanıyorum. bakalım, yaşayıp görücez.
bi de tabi bunların yanına birisi de lazım. hep
solo tırmanışla geçmez bu hayat...........
:))
Elvan Katmer
No comments:
Post a Comment